Hindi nakapasok kinabukasan si Vangie. Hanggang hapon ay masakit ang kanyang ulo. Mabuti na lamang at hindi nakauwi ang kanyang itay kaya’t hindi nito nalaman na alas dos na nag madaling araw ito umuwi. Napagsabihan ito ng kanyang ina ngunit hindi naman ito ganoon katindi at alam niyang hindi na ito magsusumbong sa asawa.
Alalang-alala si Richard at sinisi nito ang sarili sa pag-absent ng kaibigan. Si Nicole naman ay tila lumulutang pa rin sa alapaap at binabalik-balikan sa isipan ang nangyari kagabi. Napansin niya ang lubos na pag-aalala ni Richard kay Vangie.
“Hoy! Ano ba? Hindi pa naman mamatay yun. Ang OA mo naman.” Sabi niya sa binata habang nakatambay sila sa garden.
“Hindi kasi sumasagot sa tawag ko e. baka kung napaano na iyon.”
“Hello? I’m sure. Naghihilik pa iyon sa ngayon. Wag ka ngang ganyan. Bakit hindi natin pag-usapan yung tungkol sa atin? Yung kagabi. ” biglang natigilan si Richard. Muling bumalik sa alaala ang nangyari kagabi. Totoo pala. Ang akala nya ay panaginip lang lahat iyon. Ang hindi nya matanggap ay kung bakit si Nicole pa ang kanyang katalik at hindi ang mahal nyang si Vangie.
“Hoy ano na? para kang nakakita ng multo.” At naputol ang pag-iisip ni Richard sa tinig na iyon ni Nicole. “Tayo na ba talaga?”
“Nicole…pwede bang ilihim natin ang nangyari? Kahit kay Vangie.”
“ikinakahiya mo ako, ganun?”
“Hindi naman sa ganoon…pero lasing tayo pareho. Walang ligawang nangayari. Lumalabas na pinagsamantalahan ko lang yung kalasingan mo.”
“Ginusto ko din naman yun ah!”
“Oo nga pero…”
“Hindi mo ako mahal?” matigas ang tinig na iyon ni Nicole. “So after nung nangyari sa atin, ganun-ganun na lang yon.” Dugtong pa niya.
Katahimikan.
“Dahil ba kay Vangie?” binasag ni Nicole ang katahimikang iyon.
“Nicole…pag-isipan nating mabuti ito…hindi tayo sure kung mag-wo-work ang-“
“How dare you Richard! I hate you!” ani Nicole at patakbo itong lumayo sa lalaki.
“Nicole, wait! Nicole!” habol nito sa dalaga ngunit tila wala itong naririnig.
Alas kwatro na ng hapon ng magising si Vangie. Mabigat ang kanyang ulo. Kinuha nya ang kanyang cellphone sa ibabaw ng mesita sa tabi ng kanyang kama. Tiningnan nya iyon. May anim na miscalls at tatlong text. Lahat ay galing kay Richard. Ang isa ay humihingi ng apology. At ang dalawa ay nagtatanong kung bakit hindi sinasagot ang tawag nya. Ilang saglit pa ay tumunog muli iyon.
“Hello Chad!”
“Hi, Vangie! Kamusta kana?”
“Eto, kagigising ko lang. masakit pa rin ang ulo. Ikaw?”
“Ok lang naman. Nag-aalala ako sa’yo. Sorry ha? Kung hindi dahil sa akin-“
“wala yun. At least na-experience ko kung paano malasing. Hahaha!”
“Vangie…”
“Yes?”
“Meron sana akong mahalagang sasabihin sayo”
“Ano yun? Im listening.”
“kung pwede sana…in person”
“Wow! Mukhang seryoso to ah! Hahaha”
“I’m not kidding. Pwede ba kitang makausap ngayon?”
Naging mailap si Nicole kay Vangie nang mga sumunod na araw. Lagi na itong umiiwas sa kanya. Hindi naman maintindihan ni Vangie kung ano ang nangyayari sa dalaga. Wala namang pagkakataong makausap nito ang kaibigan dahil tuloy-tuloy ang klase nila. At kapag libre naman ay doon ito sa ibang kaklase sumasama. Mag-iisang buwan na ngunit talagang hindi na siya pinapansin nito. Litong lito siya sa pangyayari. Kahit text at tawag ay hindi nito sinasagot. Hindi na rin nagpapakita si Richard mula nang tanggihan niya ito na makipagkita sa kanya. Ang totoo ay nami-miss nya ito. Mahal nya ang binata ngunit pinipigilan nya ang sarili dahil sa pangako niya kay Nicole.
Nasa klase siya noon nang mag-vibrate ang cellphone niya. Naka-silent lang kasi iyon. Tiningnan nya. May text.
I nid 2 tok2 u now! Important.mit me at d bak of gym.
Napansin ni Nicole iyon at alam nyang mula kay Richard galing ang text na iyon. Tumayo si Vangie.
“Excuse me, ma’am, may I go out?” paalam nya sa guro at sumang-ayon naman ito. Nagmamadaling lumabas si Vangie sa classroom at tuloy-tuloy ang paglalakad. Hindi naman mapakali sa upuan si Nicole. Isang minuto na rin ang nakaliilipas. Alam nyang magkikita ang dalawa sa labas ngayon. Hindi maari ito. Sa isip nya. Bigla syang tumayo at patakbong lumabas ng classroom.
“Nicole?” anang guro sa kanya ngunit hindi niya ito pinansin.
“Taeng-tae na siguro!” Sigaw na isang lalaki sa may likuran at sabay sabay na nagtawanan ang buong klase. Pati ang guro ay napangiti rin.
Sa likod ng Gymnasium, natanaw ni Vangie si Richard. Nakatayo ito sa likod ng puno ng saging. Maraming halaman doon kaya’t bahagya lamang makita ang lalaki. Ngunit hindi dahilan iyon upang hindi niya ito makilala. Isang buwan nya ring hindi nakita ang lalaki. Pakiramdam nya ay sabik sya rito.
“Akala ko, hindi ka pupunta.” Bungad ni Richard nang makalapit si Vangie sa kanya. Malungkot ang tinig nito.
“Ano bang problema? Bakit biglaan yata? Hindi ba pwedeng maghintay ito?” tanong ng dalaga.
“I’m sorry Gie, but I think I need hurry now.”
“Ano ba yun?”
Tumingin lang ang lalaki sa kanya. Humugot ng isang malalim na hininga.
“Vangie…Mahal kita…mahal na mahal.”
“Anong….” Hindi mahagilap ni Vangie ang sasabihin. Lalo syang nalito nang makitang lumuluha ang lalaki.
“I made a mistake…ikaw ang nasa isip ko…nagsisisi ako. I’m sorry..” muling paliwanag ng lalaki. “Gusto ko lang malaman king may nararamdaman ka ba sa akin…Mahal mo ba ako? Please be honest.” At patuloy ang pagdaloy ng luha ng binata.
“Let’s talk about this later, ok? Naguguluhan ako.”
“I need to know now…please.”
Hindi malaman ni Vangie ang gagawin. Ang totoong nararamdaman nya ay hind nya masabi. Ngunit ayaw nya ring magsinungaling sa lalaki dahil ramdam niya ang sinseridad nito sa kanya.
“Mahal kita Richard…but-“
Inilagay ng binata ang hintuturo sa labi ni Vangie at sumenyas na tumahimik.
“Sssshhh…no but’s…” ani Richard. Hinawakan ng lalaki ang pisngi ni Vangie at inilapit ang mukha nito sa kanya. Hindi malaman ng dalaga kung anong magnet ang nag-udyok sa kanya para hindi pigilan ang ginagawa ni Richard sa kanya, hanggang sa tuluyan na ngang maglapat ang kanilang mga labi. Tila lumulutang ang pakiramdam ni Vangie nung oras na iyon. Unang pagkakataon iyon sa buhay niya. Gumalaw ang labi ng lalaki at tinugunan niya ito. Sabik na sabik siya kay Richard.
“Magaling! Bravo!” Gulat na gulat ang dalawa sa tinig na iyon mula sa di kalayuan. Si Nicole. “Kaya pala hindi ka na nagpapakita sa akin! Kaya pala hindi mo sinasagot ang tawag ko! Ang galing nyo. Mga walanghiya kayo! Niloko nyo ako!!!”
“Nicole, let me explain!” si Vangie.
“At ano ang sasabihin mo? Hindi mo sinasadya? Nalimutan mo yung sinabi mo sa akin?”
“Hindi Nicole!”
“Tama na! I don’t want to hear you’re explanation.” At tumakbong papalayo si Nicole. Naiwang tahimik ang dalawa.
Hindi makatulog si Vangie nung gabing iyon. Hindi nya lubos maisip kung bakit ganoon na lamang ang galit sa kanya ng kaibigan. Isang araw lang ang dumaan mula noong kaarawan ni Richard ngunit naging kakaiba na ang ikinikilos ng kaibigan. Alam nyang may gusto ito sa lalaki ngunit sobra naman yata ang naging reaksyon nito. Sila na ba? Meron bang nangyari na hindi ko alam? Alas tres ng madaling araw ng tumunog ang kanyang cellphone. Si Richard iyon.
“Hello, Richard.”
“Hindi ako makatulog. Ikaw ang nasa isip ko.”
“Richard…naguguluhan ako.”
“Mahal mo ba talaga ako?”
Saglit na natigilan ang dalaga. Inisip niya si Nicole.
“O-oo…mahal kita…pero si Nicole.”
“Basta’t mahal mo ako…mahal kita…wala nang makakapigil sa atin.”
“Pero kaibigan natin si Nicole, Richard.”
“Tulungan mo akong magpaliwanag sa kanya.”
“Bakit ba parang pagmamay-ari ka nya kung umasta sya? Meron ba akong hindi alam?”
“I’m sorry…not this time Vangie…I’ll tell you tommorrow. Goodnight. Bye.” At biglang naputol ang linya.
Sa loob ng classroom ay parang walang nangyari sa magkaibigan. Nasanay na rin sila na hindi nagkikibuan. Humahanap ng tamang pagkakataon si Vangie para sarilinin si Nicole ngunit bigo siya. Kahit sa lunch break ay hindi ito nagpapakita sa kanya.
Maggagabi na nang makauwi si Nicole. Tinapos nya yung project ng group nila doon sa school. Bukas na kasi ang deadline noon at tanging sila na lamang ang hindi pa nakakatapos. Mag-isa niyang binabaybay ang gate ng school. Nauna na kasi siya sa mga kasama niya dahil ayaw nyang abutin siya ng dilim sa paglalakad. Nang napadaan sya sa tapat ng gymnasium ay biglang may sumunggab sa kanya. Hindi sya nakasigaw dahil nakatakip ang kamay nito sa kanyang bibig. mahigpit at halos di sya makahinga. Walang ibang tao sa paligid. Takot na takot ang dalaga. Hinila siya papunta sa likod at saka pinaikot at iniharap siya. Si Richard iyon. Biglang nawala ang kaba sa kanyang dibdib. Isinandal nito sa pader ang dalaga.
“Nicole, nakikiusap ako…pabayaan mo na kami ni Vangie. Nagmamahalan kami.” Sabi nito sa kanya. Nalanghap ni Nicole ang amoy ng alak sa hininga ng lalaki.
“Hindi ka pwedeng mapunta sa kanya. Sa akin ka lang.” matigas ang tinig ni Nicole.
“Pero Nicole. Wala kang magagawa kung sya ang mahal ko.”
“Putang ina mo! Hindi ka pwedeng maging sa kanya! Akin ka lang!” nagdilim ang paningin ng lalaki. Siniil niya ito ng halik. Mariin iyon.
“Ito ba ang gusto mo? Ha?” pinisil ng lalaki ang pisngi nito at muling siniil ng halik.
“Ano ba? Nasaksaktan ako” sambit ni Nicole ngunit tila hindi ito naririnig ng lalaki. Inilagay nito ang kamay sa dibdib ng dalaga at pinisil iyon. Mariin. “Nasarapan ka sa akin? Ha?” hinawakan nito ang magkabila ng blouse niya at hinatak iyon. Nagtalsikan ang mga butones at bumukas iyon. Nakalantad ang kanyang maputing dibdib na tinatakpan ng kanyang bra. Mabilis na ipinatong ng lalaki ang kanyang mga kamay sa mga suso ni Nicole. Paikot na nilalamas. Mariin. Habang ang kanyang mga labi ay naglalakbay sa leeg ng dalaga.
“Richard, please…nasasaktan ako.” Pagmamakaawa ng dalaga. Pilit nyang itinutulak ang lalaki ngunit wala syang lakas para labanan ito.
“Masarap naman diba? Ito ang gusto diba? Ha?” hindi pa nasiyahan ang lalaki at hinawakan nya ang cup ng bra ng dalaga at hinila iyon. Nagulat ang dalaga ngunit wala na itong nagawa kundi ang umiyak at magmakaawa. Ngayon ay nakalantad na ang kayang malulusog na dibdib sa lalaki. Tila hayok na hayok namang sinunggaban ng lalaki at salit-salitang sinupsop ang malarosas na korona niyon habang pinipisil-pisil ng kanyang kamay. Ang kaninang maputing suso ni Nicole ay tila makopa na ang kulay sa diin ng paglamas ng lalaki. Muing umangat ang mukha ng lalaki at siniil ng halik si Nicole. Pilit niyang ipinasok ang kanyang dila sa bibig ng dalaga. Gumapang ang isang kamay nito. Pumasok sa ilalim ng palda. Tila may hinahanap. At ng matagpuan ang garter ng panty ni Nicole ay buong lakas itong hinila. Lumaglag sa lupa ang punit na pantyni Nicole. Dali-daling tinanggal ng lalaki ang butones ng pantlon, ibinaba ang zipper at inilabas ang tigas na tigas na alaga nito.
“Tama na Richard..please..”
Wala na sa katinuan ang lalaki. Animo’y isang hayop na gutom na gutom at ngayo’y nasa harap ang kanyang pagkain. Hinawakan ni Richard sa magkabilang balikat ang dalaga. Inikot ito patalikod sa kanya at iniharap sa pader. Kinuha ang laylayan ng palda ni Nicole at iniangat iyon. Lumantad ang makinis na puwit ng dalaga. Sinampal pa ni Richard ang pisngi ng maumbok na puwit ng dalaga bago hinawakan ang sariling alaga at itinutok sa butas ng hiyas ng dalaga. Saglit na pinaikot-ikot iyon na tila pinag-aarlan ang tamang butas na papasukin. Ngayo’y malakas na ang iyak ng dalaga na kung sakaling may tao sa kabilang pader ay tiyak ng maririnig ito. Nang makapa ng lalaki ang hinahanap na butas ay mabilis itong kumanyod paitaas. Medyo tuyo ang bukana ng dalaga kaya’t masakit ang pagkakapasok ng ulo ng ari ni Richard. Napaigtad ito at tumama ang mukha sa matigas na pader ngunit balewala ito sa lalaki. Muling hinawakan ang alaga at ginabayan ang sarili sa muling pagpasok nito. Isa pang malakas na kadyot at pumasok na ito ng tuluyan. Tuloy-tuloy na ang paglabas-masok nya sa dalaga habang pinipiga ang dalawang suso niyon. Pumikit ang dalaga. Hindi dahil sa sarap kundi dahil sa sakit na nararamdaman.
“Gusto mo ito diba? Ito ang dahilan kung bakit gusto mo ako diba?” sabi ni Richard habang patuloy ang pagkanyod.
“Hindi iyan Richard. Hindi!!!” umiiyak na sagot ni Nicole.
“Bakit? Meron pa bang iba? Ha?!!!” sabay diin sa suso nito.
“Meron!!!...kailangan kita dahil-“ naputol ang sinasabi ng dalaga ng maramdamang dumiin ang pagkakapisil ng lalaki sa kanyang suso. Napapakit muli ito.
“K-kailangan kita dahil…ikaw ang ama ng dinadala ko!!!”
Tila binuhusan ng malamig na tubig ang binata. Tumigil ang pagkanyod nito. Lumuwag ang pagkakahawak sa suso ng dalaga hanggang sa tuluyang bumitaw. Ang kaninang tigas na tigas na alaga nito ay unti unting nanalambot at tuluyan nang lumabas sa lagusan ng dalaga. Natigilan ang lalaki. Umikot paharap si Nicole at tiningnan ang lalaki. Nakayuko ito at hindi makatingin sa dalaga.
“Buntis ako Richard…buntis ako…”patuloy ang pag-agos ng luha nito. “natatakot ako…gusto kitang kausapin tungkol dito pero ayaw mo akong bigyan ng pagkakataon. Tulong mo ang kailangan ko. Hindi katawan mo. Hindi ko pinipilit na panagutan mo ako….ang hinihiling ko lang ay malaman mo at tanggapin ang lahat ng ito…hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa lahat ang tungkol dito…ayaw ko ring ipalaglag ang dinadala ko dahil malaking kasalanan iyon at wala syang alam tungkol dito…” natigilan ang lalaki. Litong lito. Hindi malaman ang gagawin. Muling iniangat ang pantalon at isinuot.
Itutuloy...
No comments:
Post a Comment