Pero nang makapagbiyahe siya sa Japan, biglang nagkalaman. Sumeksi at lalong gumanda.
Lasenggo at palamunin lang ang kanyang napangasawa kung kaya natukso si Anggie na mag-Japan. Nagkaroon sila ng kasunduang mag-asawa na wala na silang pakialaman. Hiwalay na sila. Pero nagkikita pa rin pag isinasama ng kanyang asawa ang dalawa nilang anak upang dumalaw sa kanya. Sa bahay ng sariling mga magulang nakatuloy si Anggie kapag siya ay nasa Pilipinas.
Malapit lang ang bahay na kanyang tinutuluyan sa amin. At kaibigan ko ang kanyang ama, si Mang Julio. Malimit pa kaming magkainuman. Nitong huli ngang uwi ni Anggie, nagkainuman uli kami ni Mang Julio. Impressed ako sa ganda ni Anggie. Hindi na siya ang dating patpatin at kunsumidong asawa ng kamag-anak ng misis ko. Ang ganda niya talaga. At sa aking dibdib ay nakimkim ang paghanga sa kanya.
Nag-iinuman kami ni Mang Julio ay panay naman ang panakaw kong tingin sa kanya na kadarating lamang mula downtown ,
nag- shopping . Mapera siya ngayon dahil kagagaling lang sa Japan, maraming lapad. Kung hagurin ko siya sa tingin,
mula paa hanggang ulo. Hangang-hanga ako talaga . . . at paghangang kalakip ang matinding pagnanasang namumuo sa aking dibdib.
Morena lang si Anggie, di kalakihan ang dibdib, regular lang ang laki ng kanyang mga suso. Long-legged siya. Medyo matangkad na babae. At 19 lang. Tataas pa. Kasibulan. Kainitan. Sa minsang pagtingin ko sa kanya, nagkasalubong ang aming tingin. Matagal kaming nagkatitigan. Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang ipahiwatig. Ang sa akin, talagang tuwirang paghanga at pagnanasa sa kanya. Sa aking pagkakaupo ay dama ko ang unti-unting paninigas ng aking alaga.
Pagkuwan, ngumiti siya at binawi ang tingin. Nagtuloy sa silid.
Inabot ng gabi ang aming inuman. Bumabad ako roon. Ibig kong makausap si Anggie nang hindi makakahalata ang mga kainuman ko, lalo na ang kanyang mga magulang.
Nang lumabas siya ng silid, sinimplihan ko na siya. Nilapitan ko at kinausap.
"Magkikita tayo bukas, sa Robinson Theater . Ala una," bulong ko.
Takang napatitig siya sa akin. "Type kita, Anggie, matagal na. Basta bukas, maghihintay ako sa iyo roon.
Huwag mo sana akong bibiguin . . ."
Hindi ko na siya hinintay pang makasagot. Iniiwasan ko kasi ang mapanuring mga mata ng aking mga kainuman.
Ala una'y naroon na ako. Pamaya-maya, napapitlag ako sa aking kinaroroonan nang makita ko siyang dumarating. Bigla
akong sumigla. Tila noon lang nabuhay ang aking dugo.
"Kanina ka pa ba?" salubong niya sa akin. "Hindi naman." Minsan ko pang namalas ang kanyang matamis na ngiti. Lalo
siyang nagiging kaakit-akit sa paningin ko nang mga sandaling iyon.
Nag- snack muna kami. Siniguro kong busog kami pareho. Wala kaming kibuan habang kumakain kami. Panay ang titig ko sa
kanya. Doon pa lang, ibig na ibig ko na siyang yakapin at paghahalikan.
Nang matapos kaming kumain, niyaya ko siyang palabas. Isang taksi ang tinawag ko. At pabulong na iniatas ko sa driver
ang lugar na aming pupuntahan. Wala kaming kibuan ni Anggie. Sa tantiya ko, alam niya ang mangyayari.
Wala akong malamang gawin nang nasa loob na kami ng silid ng otel. Akalain ko bang pagbibigyan niya ako?
"Type din kita, Rudy," sabi niya sa akin. "Alam ko, mali itong ating gagawin. Pero isang paraan ito para makalaya ang pinipigil nating damdamin na kay tagal nananatiling nakabilanggo."
"Tama ka, Anggie," ganting sagot ko habang sinisimulan ko nang paghahalikan ang kanyang katawan. Kahit dalawa na ang kanyang anak, di pa rin halata. Tirik na tirik pa rin ang kanyang mga suso. At hindi pa laspag ang kanyang katawan.
"Pero alam ko, lilipas din ang kahibangan nating ito, Rudy. Hindi tayo maaaring magpatuloy . . . pamilyado ka. At ako,
kahit hiwalay sa asawa, mayroon pa rin akong tungkulin sa kanila. MAGTIKIMAN LANG tayo!"
Napatitig ako sa kanya. Ang mga sinabi niya ay walang liwag kong sinang-ayunan. Kahit saang anggulo ko tingnan at paglimiin, tama siya.
Sabik na talaga ako kay Anggie. Ang kimkim kong libog sa kanya ay noon ko pinakawalan. Dinilaan ko at hinimod lahat halos ang kanyang kaselanan.
Namimilipit siyang maigi sa kama. Walang pagbalingan… Di malaman kung saan susuling. Damang-dama niya ang matinding kalibugan ko sa kanya.
Nang papaglaruin ko ang aking dila sa kanyang biyak, noon siya napakapit nang husto sa akin. Marahil, hindi pa niya naramdaman ang gayon kasidhing pananabik na katulad ng aking ipinapadarama sa kanya. Pasinghap-singhap siyang tila pinangangapusan ng hininga. Pakislut-kislot ang katawan niyang hubad at ang mga kamay ay walang katigil-tigil ang paghimas-himas at pagsabunot sa aking buhok.
"I-isubo mo sa akin iyang sa iyo," wika niya na nangangatal ang boses.
"A-akina . . . sususupsupin ko . . . "
Bumaligtad ako nang posisyon. At hinayaan kong magpasarap siya sa aking malaki at mahabang alaga na tigas na tigas na.
Pinanood ko siya nang ilang saglit sa ginagawa niyang pagsupsop sa aking alaga. Kung nangangawit mandin ang kanyang panga, hahayaan niyang maglabas-masok ang aking alaga sa kanyang bibig . . . tapos ay iluluwa iyon at didila-dilaan naman hanggang butas ng aking puwit. Sa tingin ko ay talagang sanay siya sa ganoong pamamaraan. Di ko .....Umuungol at pahali-halinghing niyang sinahod iyong lahat sa loob ng kanyang bibig. Sinaid ko ang kanyang katas. Sinimot ko rin lahat ng lumabas sa kanya.
Tulad ng aming napagkasunduan, magtitikiman lang kami hangga't gusto namin.
Dahil alam naming pareho, LIBOG lang iyon. Pag nagkasawaan kami, ayos lang. Parang walang nangyari.
No comments:
Post a Comment